Masdevallia zahlbruckneri

Kränzlin 1921
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothallidinae

 

Foto: © Lawrence S. Graham. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Masdevallia zahlbruckneri

Synonim: M. humilis Luer.

Występowanie:

Boliwia, Kolumbia, Kostaryka, Ekwador i Panama. Ten epifityczny gatunek występuje na dużym obszarze, ale rośliny spotyka się na bardzo rozproszonych stanowiskach. W Kostaryce rosną w Parku Narodowym Santa Maria i w lasach w Rincón de La Vieja na wysokościach 600-800 m. W Panamie rośliny spotyka się w prowincji Coclé, ale brak danych dotyczących naturalnego siedliska i wysokości. W Kolumbii znajduje się je w pobliżu Dabeiba w departamencie Antioquia na wysokościach 1700-2000 m, w departamencie Valle del Cauca w pobliżu Río Dagua na wysokości 1500 m, oraz w departamencie Narino przy drodze do Tumaco, ale tu nie podano szczegółowych danych ani odnośnie siedliska ani wysokości występowania. W Ekwadorze rosną na obszarze nisko położonych lasów deszczowych na zachodnich zboczach Andów, w prowincji Cotopoxi, na wysokości 1200 m i w prowincji Manabí na wysokości 600 m. Nie stwierdzono obecności tego gatunku w Peru, ale spotkano te rośliny dalej na południe w centralnej Boliwii, w departamencie Cochabamba w lasach w pobliżu Villa Tunari na wysokości 400 m.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 32°C i 3°C.
Średnia wilgotność ponad 70% przez cały rok.
Opady deszczu od 64 mm w grudniu i styczniu do 196 mm w maju.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 26/13°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: wrzesień.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w tabelach klimatycznych oparto na raportach ze środowiska naturalnego. W uprawie rośliny te kwitną głównie jesienią lub na początku zimy. Gatunek ten wykazuje zmienną wielkość kwiatów i długość ogonków. Niektóre populacje bardzo się wyróżniają, a formy o największych i najatrakcyjniejszych kwiatach spotyka się w środkowej Panamie.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o sympodialnym typie wzrostu osiągający 5,0-11,5 cm wysokości.   

Pseudobulwy:

Wysmukłe, proste, łodyżkowate pseudobulwy u podstawy każdego przyrostu mają 1,0-1,5 cm długości. Te pędy są otoczone przez 2-3 luźne, rurkowate pochewki.

Liście:

Liście mają 4-10 cm długości, wliczając w to ledwie widoczne ogonki liściowe o długości 1-2 cm. Wyprostowane lub lekko pochylone liście są skórzaste, a wąskie blaszki liściowe o jajowatym kształcie mają 1,2-2,0 cm szerokości.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 3-7 cm długości wraz z kilkukwiatowym gronem. Zwieszająca się, a czasem pozioma szypułka wyrasta przy podstawie łodyżkowatej pseudobulwy.  

Kwiaty:

Kilka na kwiatostanie. W każdym gronie kwiaty otwierają się pojedynczo. Żółty płatek grzbietowy często ma czerwone lub purpurowe plamki, ma 0,6-1,0 cm długości, 0,4-0,6 cm szerokości i jest połączony z bocznymi płatkami okółka zewnętrznego na długości 0,3-0,5 cm, tworząc cylindryczną rurkę. Szeroko-trójkątna swobodna część przy końcu zwęża się w wyprostowany, żółty ogonek o długości 0,8-2,2 cm. Ten ogonek zwykle jest wysmukły, ale czasami grubieje w kierunku końca. Czerwono-purpurowe boczne płatki zewnętrzne są delikatnie nakrapiane ciemniejszymi purpurowymi plamkami. Plamki mogą być wypukłe i czasem mają kępki czerwonych włosków. Są ze sobą połączone na długości 0,7-1,2 cm, tworząc 2-klapową blaszkę o długości 1,0-1,8 cm i szerokości 0,8-1,4 cm. Ich ostro zakończone końcówki zwężają się, tworząc wysmukły, żółty ogonek, który ma 0,3-1,5 cm długości. Płatki okółka wewnętrznego są białe z czerwienią na połowie bliżej warżki. Warżka ma kolor od białej do różowej i jest delikatnie purpurowo nakrapiana. Te kropki czasem mogą być wypukłe. Prętosłup jest koloru od żółto-zielonego do zielonego, a jego brzeg jest zwykle purpurowy.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Podobna w ciągu całego roku - średnie temperatury dnia 25-27°C, średnie temperatury nocy 13-14°C, z amplitudą wahań dobowych 11-14°C. W siedliskach na niższych wysokościach w Kostaryce, Panamie i Ekwadorze nocne temperatury są około 6°C wyższe niż to wskazują dane dla większych wysokości siedliska w Kolumbii. Możliwe, że te rośliny mogą się zaadaptować do tego całego zakresu temperaturowego, ale nie wiemy, czy to prawda.  Skittrell (1994. Masdevallias. S. and G. S. c/o Pleurothallid Alliance) podaje, że mogą one być uprawiane przy nocnych temperaturach wynoszących zaledwie 10°C, ale także aż 16°C.  

Światło:

8000-15000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nigdy nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Opady deszczu są umiarkowane, a nawet obfite przez większość roku, z 2-3-miesięcznym nieco suchszym okresem w zimie. Podłoże uprawianych roślin powinno być wilgotne i nigdy nie powinno być do końca przesuszane.  

Nawożenie:

Jeśli rośliny rosną w podłożu z mchu torfowca, włókien paproci drzewiastej lub korzeni paproci Osmunda, należy je nawozić co 3-4 tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Jeśli rosną w podłożu z kory sosnowej, nawożenie można stosować co 1-2 tygodnie. Wielu hodowców na początku roku, gdy rośliny aktywnie rosną, woli zamiast nawozów o równych proporcjach NPK stosować nawozy o dużej zawartości azotu. Natomiast późnym latem i jesienią stosują oni nawozy o wysokiej zawartości fosforu („bloom booster"), aby pobudzić rośliny do kwitnienia.  

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, o ile można im zapewnić wysoką wilgotność, co w okresie lata wymaga codziennego podlewania. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni rośliny w doniczkach. Używają w tym przypadku podłoża szybko odprowadzającego nadmiar wody, które zawiera jednak substancje zatrzymujące pewną jej ilość - takie jak posiekany mech torfowiec czy perlit. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Wielu hodowców zaleca przesadzanie roślin co roku. Przesadzanie powinno mieć miejsce późną zimą lub wczesną wiosną, ale może być również wykonywane w dowolnym czasie pomiędzy jesienią i wiosną, o ile nie koliduje to z kwitnieniem rośliny.  

Wilgotność powietrza:

70-75% przez cały rok, ale w naturalnym siedlisku wilgotność może być wyższa.

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. W zimie ilość wody można nieco zmniejszyć, zwłaszcza jeśli rośliny uprawiane są w warunkach ciemnego, krótkiego dnia występującego w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie wolno jednak nigdy dopuszczać, aby zupełnie wyschły. Jeżeli zmniejsza się ilość dostarczanej wody, należy także zmniejszyć nawożenie do momentu wznowienia silniejszego podlewania wiosną.